W kraju kebaba i...(część trzecia)

No i jestem w samolocie. Tym razem Airbus 321-200 linii Turkish Airlines. Pierwsze spostrzeżenia: fotele w samolotach jednak mogą być wygodne! Próbuję na różne sposoby usadowić się tak aby było mało wygodny, tak aby coś mnie gnietło (bo tak przecież powinno być) ale mi się nie udaje. I to w klasie ekonomicznej! Ciekawe jakie bajery mają Ci dranie za zasłoną którzy podróżują klasą business.

Ale zazdrość to ciężki grzech więc skupię się na pozostałych aspektach tego lotu. Już samo dostanie się na pokład przebiegało znacznie sprawniej niż to do czego przywykłem. Na bilecie oznaczenie grupy i każda po kolei jest wywoływana, bez przepychania i sprawnie. Czyli jednak się da. O fotelach już było więc luki bagażowe - generalnie są większe więc nikt nie miał problemów żeby się zmieścić. Mają tutaj nawet telewizję! Puszczają jakiś dokument o marce Caterham.

Dostałem też menu i nie ma w nim podanych cen. Trochę to podejrzane... Pewnie wyjdę na wiejskiego głupka ale chyba zapytam czy to jest wliczone w cenę biletu. Podróżowanie z Ryanair nauczyło mnie że w samolotach nie ma nic za darmo. A może jednak? Uwaga, idzie!

A jednak nie. Zmieniłem zdanie i postanowiłem udawać światowca, czyli skoro jakiś koreańczyk może to co, ja będę gorszy? Otóż NIE. Zamówiłem Ratatouille z ryżem i "cacikami" (to taka turecka mizeria) do tego mus czekoladowy na deser, swieza bułeczka, cztery krakersy, masło i jakiś kremowy serek. No i oczywiście piwko! Nie napiszę jakie bo ktoś z pracy może to czytać. Wszystko smaczne i co najlepsze wygląda na to że... to na prawdę jest w cenie biletu! Naiwni turcy. Nic dziwnego że Sobieski pogonił ich pod Wiedniem. Moja słowiańska dusza jest szczęśliwa :)

Jestem na miejscu - lotnisko Ataturk. Następny wpis z Sao Paulo więc uzbrojcie się w cierpliwość.

Komentarze (0)